NTvL - 2023, nummer 3, oktober 2023
dr. R.S. Kuipers
Er is een grote hoeveelheid wetenschappelijk bewijs dat enerzijds inactiviteit (vaak gedefinieerd als het zetten van minder dan 5.000 stappen per dag) en anderzijds een minimaal aantal stappen per dag invloed hebben op onze gezondheid en kwaliteit van leven.1 Het minimaal aantal stappen dat nodig is voor optimale ondersteuning hiervan is tot op heden echter onduidelijk. Banach en collega’s voerden derhalve een meta-analyse van beschikbare observationele studies uit om de relatie tussen het dagelijks gemaakte aantal stappen en mortaliteit te onderzoeken.2 In de meta-analyse werden in totaal 17 cohortstudies en daarmee in totaal 226.889 gezonde personen en personen met een licht verhoogd cardiovasculair (CV-)risicoprofiel geïncludeerd, met een gemiddelde leeftijd van 65jaren en een gelijke man/vrouwverdeling. De mediane vervolgtijd bedroeg ruim zeven jaren. Na ‘poolen’ van de cohorten kon worden berekend dat elke 1.000 gemaakte stappen geassocieerd waren met een 15% lagere sterftekans en elke 500 stappen met een 7% lagere CV-sterftekans. Indien het aantal stappen in kwartielen werd opgedeeld, hadden mensen die dagelijks meer dan (>)5.000, >7000 of >11.000 stappen zetten respectievelijk een 48, 55 en 67% lagere sterftekans in vergelijking met inactieve mensen (gemiddeld minder dan (<)4.000 stappen per dag). In vergelijking met mensen die dagelijks <2.500 stappen zetten, hadden mensen die dagelijks >3.500, >6.500 en >10.000 stappen zetten respectievelijk een 16, 49 en 77% lagere CV-sterftekans. Uiteindelijk kon op basis van alle gegevens een non-lineaire associatie worden aangetoond tussen het dagelijks aantal stappen en zowel de totale als CV-sterftekans, waarbij een halvering van de sterftekans werd gezien indien dagelijks >5.000 stappen werden gezet. Zowel de totale als CV-sterftekans kon met elke 5.000 dagelijkse extra stappen nogmaals worden gehalveerd (van 50 tot 75 tot 87,5%). De auteurs concluderen dat er een significante, inverse associatie is tussen het dagelijks gezette aantal stappen en zowel de totale als CV-sterftekans, waarbij sprake is van hoe meer, hoe beter.
(NED TIDSCHR LEEFSTILGENEESKD 2023;1(3):159)
Lees verderNTvL - 2023, nummer 1, mei 2023
dr. H.J.R. Hoenders
Ondanks dat verslaving aan sterk bewerkt voedsel onderwerp is van duizenden ‘peer-reviewed’ artikelen en 20% van de volwassenen voldoet aan de criteria, is het geen erkende stoornis (Unwin et al., 2022). Sterk bewerkte voedingsmiddelen zijn industrieel samengestelde producten, waarbij het oorspronkelijke voedingsmiddel (bijna) niet meer aanwezig is. Ze bevatten onnatuurlijke ingrediënten, zoals kleurstoffen, smaakstoffen, smaakversterkers, zoetstoffen en vulstoffen. Ze zijn doorgaans energiedenser, bevatten meer zout, vrije suikers, verzadigde vetten en transvetten, en minder eiwitten, vezels, vitaminen, kalium en andere mineralen. Tegenwoordig valt 70% van het aanbod in supermarkten onder ‘sterk bewerkt voedsel’. Dat het sterk verslavend en fysiek en mentaal ongezond is, maakt het tot een risico voor de publieke gezondheid.1,2
(NED TIJDSCHR LEEFSTIJLGENEESKD 2023;1:55–6)
Naar boven
